من، ریحانه ظهیری متولد بهمن ماه ١٣٦٧ در تهران، فارغ التحصیل رشته پژوهشگری علوم اجتماعی از دانشگاه پیام نور و از سال ۲۰۰۸ مقیم دبی هستم. دسامبر ٢٠١٣ به مدت يك سال به عنوان عضو هيئت تحريريه نشريه الكترونيكى چوك و در نوامبر ٢٠١٤ تا ژوئن ٢٠١٥ به عنوان دبير بخش سينما با این نشریه همکاری داشته که در این زمان با سينماگران ايرانى مهاجر و داخل ايران گفتگوهایی منتشر کرده‌ام. تك مصاحبه‌های انجام شده با سینماگران ایرانی که در نشريات گوناگونى از جمله نشريه الكترونيكى چوك، روزنامه شهروند(آمريكاى شمالى)،نشريه هفته كانادا و سايت مجله سینما-چشم منتشر شد، سرآغاز مجموعه‌ گفت‌‌وگویی بود به نام «از تهران تا ناکجا» که در بردارنده گفتگوهاییست با سه نسل از نویسندگان مهاجر. این کتاب همراه با یادداشتی است به قلم خانم نسرین ستوده در رابطه با سانسور حاکم بر فضای جامعه فرهنگی ایران که توسط انتشارات اچ‌اند‌اس مدیا سال ۲۰۱۶ منتشر شد. گفت‌و‌گوی منتشر شده‌ی خانم پرتو نوری‌علا که یکی از گفت‌وگوهای حاضر در این مجموعه است، سال ۲۰۱۸ در مجموعه‌ای با نام «یگانگی ذهن و زبان» که شامل گفتگوهای خبرنگاران مستقل با ایشان در  ادوار زندگی‌شان می‌شود توسط انتشارات سندباد به چاپ رسید.

 ماه مِی ۲۰۱۸  در ستون هفتگی خود به نام «پازل آبی رنگ» که متعلق به بخش اجتماعی روزنامه اعتماد بود به حمایت از خانواده‌های کودکان اتیستیک و بیان مشکلات آنان پرداختم و هم‌اکنون به ترجمه‌ی مفاهیم آموزشی و روانشناسی مرتبط با اوتیسم در روزنامه شرق قلم می‌زنم.

در سال ۱۳۹۷ مستند کوتاهی را به نام «پلاک  ۱۳» کارگردانی و تهیه کردم که در سیزدهمین جشنواره‌ی سینما حقیقت به نمایش درآمد.

از دیگر فعالیت‌هایم در این زمینه می‌توانم به ترجمه‌ی کتاب «چرا می‌پرم؟» که توسط بخش کودکان و نوجوانان انتشارات چشمه به نام «کتاب چ» منتشر و چاپ شد اشاره کنم.

از سال ۱۴۰۰ به ساخت مستند جدیدی با محوریت داستان‌های کلان‌ محله ی عودلاجان پرداخته‌ام که پژوهش، کارگردانی و تهیه‌کنندگی آن بر عهده اینجانب است.